De Gilde
De Brugse Sint-Michielsgilde is de oudste bekende Vlaamse schermgilde.
Vanaf 1444 kan men spreken van een georganiseerde gilde. Weliswaar werd de gilde door de stadsmagistraat nog niet erkend maar wel getolereerd. Hiervan zijn sporen terug te vinden in het stadsarchief : “brief inhebbende vele ordonnantien en de verbanden onderlinghe ghemaect ende bezeghelt”
In tegenstelling tot wat soms wordt gedacht waren de schermers geen elitaire groep maar behoorden zij tot de :”meest aerme ende schamele ambachtslieden;”
Er kwam een einde aan de tegenwerking vanuit andere wapengildes toen op 28 augustus 1456 een nieuwe ordonnantie, ditmaal onderschreven door het stadsbestuur, de schermers als broederschap erkende.
Maitre d’armes Flovin de Hasque van Sint-Michielsgilde De Hallebardiers 1670 | Hoofdman Sint-Michielsgilde De Hallebardiers 1631 | Sireschakel van Sint-Michielsgilde De Hallebardiers 17 de eeuw | Schild van de Sint-Michielsgilde 17 de eeuw |
Na hun officiële erkenning werden de schermers “Hallebardiers” genoemd. Het bestuur werd uitgebreid, in 1521 is er een hoofdman, koning, deken, goeverneur en een eed. In dat jaar werd de gilde een geprivilegieerde wapengilde.Zij traden op als vijfde officiële wapengilde van Brugge. Zij namen deel aan de Heilige Bloedprocessie met eigen parure en gildekleuren, ze waren de vijfde groep in de processie.
In de zeventiende eeuw werd floret of schermdegen het wapen van de adel en rijkere burgers. De schermgilde bloeide uit tot een rijke vereniging.
Dit kan men terug vinden in het “Gildeboek van de Hallebardiers” aangelegd in 1717 en bijgehouden tot 19 oktober 1905.
Op die datum werd namelijk de schermgilde ontbonden.
Het patrimonium werd overgemaakt aan de oudheidkundige maatschappij van Brugge met uitdrukkelijk verzoek het ter beschikking te stellen aan het Gruuthusemuseum. Het gildearchief werd neergelegd in het stadsarchief.
Dankzij de hulp van de heer stadarchivaris en zijn medewerkers werd het gildearchief opgespoord en gerestaureerd. Het werd inmiddels op microfilm vastgelegd.
Dankzij de hulp van de heer conservator en zijn medewerkers van het Gruuthusemuseum werden alle stukken die de gilde haar identiteit geeft, teruggevonden.
De sireschakel kreeg een tijdsgebonden karakter en werd ter gelegenheid van het eerste Siretornooi op de zelfde locatie als weleer op 03 oktober 2005 voorgesteld.
Tijdens dit evenement werd door de hoofdman de Sireschakel overhandigd aan de winnaar van dit tornooi. Zo is er sedert 2005 terug jaarlijks een Siretornooi en dit na een afwezigheid van juist 100 jaar nl. de ontbinding van de Gilde in 1905.